Vizigoti
Vizigoti mole istočno-rimskog cara Valensa da im dozvoli da uđu u Carstvo da se sklone od Huna. Valens im dopušta jer su Huni blizu ali će Vizantiji morati da čuvaju dunavsku granicu. 376. g. Vizigoti su prešli Dunav i ušli u Donju Meziju (Bugarska). Uslov da bi ušli na tle Carstva bio je da su morali da predaju oružje. Našli su se u organizovanoj državi, gde prava i obaveze imaju svi pa su teško podnosili rimsku vlast, pogotovo zato sto su ih rimski činovnici izrabljivali (ko plati ostaviće mu oružje, prodavali su im hranu po skupoj ceni…). 378. g. podigli su ustanak protiv rimske vlasti i počeli su da uništavaju i pale po Trakiji i Meziji, sve do samog Konstantinopolja. Car Valens je krenuo sa vojskom da uguši pobunu. Jedna od najvećih bitaka antike se odigrala kod Jedrena 378.g. Goti su pobedili i zapalili zlatne kočije cara Valensa, a njega su zaklali. Goti haraju po Balkanskom pol. do Egejskog mora i presecaju suvozemnu komunikaciju sa Rimom. Od 378-382.g nastaje haos u tom delu carstva.
379.g. za cara je izabran Teodosije I (379-395.g.), talentovan diplomata, profesionalni vojnik. Počeo je da pregovara sa Gotima dugo i mukotrpno, dok je Ilirik tada potpuno uništen. 382.g. Teodosije i Vizigoti sklapaju dogovor po kome Vizigoti ostaju na Balkanskom poluostrvu ali formalno priznaju vrhovnu rimsku vlast. Njihov kralj dobija visoku vojnu titulu, a oni dobijaju potpunu autonomiju na Balkanu. Goti su poštovali dogovor dok je Teodosije bio živ, do 395.
U međuvremenu su Goti hristijanizirani. Hrišćanski misionari u IV veku prelaze Rajnu i Dunav i propovedaju veru. Jedan zarobljeni Got Vulfila koji je živeo u M. Aziji je sredinom IV veka počeo da prevodi Bibliju na gotski, da bi kasnije postao episkop Gota. Goti su hristijanizirani od strane Arijanaca. Kada su došli na teritoriju Carstva i kad su pregovarali sa Teodosijem postojala je i verska razlika jer su Rimljani bili pravoverci..
Kad je umro Teodosije 395.g. Goti su objavili da su oni imali personalni ugovor sa njim. Alarih je postao kralj Vizigota iz roda Balta. On je načinio sebi karijeru na Teodosijevom dvoru (učestvovao u pohodima) u isto vreme kad i Vandal Stilihon, Franak Aborgast i Got Gainas (Arkadijev rukovodilac Rufin - dvorski prevarant, nudio je Alarihu Ilirik ako mu pomogle da zbaci cara Honorija, ali ovaj nije prihvatio pa je Rufin ubijen.). Alarih je bio vojno obrazovan, a usvojio je i neka rimska iskustva. Posle smrti Teodosija na vlast dolaze njegovi maloletni sinovi - Arkadije na istoku i Honorije na zapadu. Teodosijev sin Honorije vladao je zapadom 11 godina, a drugi sin Arkadije je vladao na istoku 15 g.. Poslove su vodile druge osobe, a do izražaja dolaze naročito vojni zapovednici. Pri prvom pokušaju da se Gotima obustavi plata ovi su digli ustanak, uzeli od Carigrada otkup i opustošili celo Balkansko poluostrvo. Goti su morali da se povuku pred trupama zapadnog cara Honorija kojima je komandovao Stilihon. Arkadije nije voleo mešanje Rima u stvari istočnog Carstva pa je nastojao da se Stilihon povuče, a Alarih je dobio Ilirik gde su Goti bili smešteni kao federati. Stilihon je vladao zapadnim delom Carstva u ime Honorija, istovremeno je vlada prepustila Alarihu komandu nad carskom vojskom u centralnim oblastima Balkana. Goti se poslednjih decenija IV veka pomeraju na zapad ka granicama Italije. 401.g. Alarih je prošao oblast današnjeg Trsta i 402.g. razorio grad Akvileju preko koga je prelazio važan put za Ilirik, sto je vrlo značajno jer se rimsko stanovništvo sakrilo na ostrva gde ce kasnije nastati Venecija.
405.g. Razna germanska plemena pod Radagajsom napadaju Carstvo. Kod Honorija je na čelu rimske vojske bio Stilihon koji je i sam bio German po poreklu i pobeđuje varvare. Ubrzo je usledio novi napad: Svevi, Alani i Vandali upali su u Galiju i opustošili je. Zatim su prešli u Španiju i tu obrazovali niz samostalnih plemenskih kraljevina. U isto vreme Galija i Španija priznale su za cara uzurpatora Konstantina koga su galske legije izvikale za cara. Usled malobrojnosti rimskih vojnih snaga u Italiji, Stilihon je povukao svoje legije iz Britanije i prebacio u Italiju jedan deo rajnske vojske. On počinje da pregovara sa Alarihom i sklapa tajni ugovor po kome Rim daje otkup Alarihu, a on zaustavlja svoju vojsku, ali se ni ne povlaci, ostaje u zapadnom delu Balkana. Njega ionako nije volela rimska aristokratija i dvor i ubrzo su ga optužili za zaveru sa Germanima i sa Alarihom protiv Carstva, za želju da na presto dovede svog sina i da povrati paganstvo. Senatori sklapaju zaveru koju je on otkrio i pobegao u Ravenu, zatvorio se u crkvu, ali 408.g. zaverenici upadaju u crkvu i kasape njega, ženu i sina na komade.
Alarih pokreće trupe, ulazi u Italiju, najpre u severni deo koji uništava pa skreće ka Rimu. Pobedonosno ulazi u Toskanu, dok u Rimu vlada panika i stanovništvo beži iz grada. Senatori šalju delegaciju na pregovore moleći Alariha da ne upada u Rim. Posle zime se spušta, zauzima Ostiju, rimsku glavnu luku i sprečava dopremu hrane u Rim. Opet dolaze delegati i Alarih traži svo srebro i zlato iz grada, otkup, godišnji danak i oni su spremni da mu udovolje, ali se vidi da Alarih ipak ima nameru da upadne u Rim. Izbio je na tkzv. Via Salaria - put koji je išao iz Rima do obale gde su se snabdevali solju. Car je i dalje ostao pri svome pa je Alarih svrgao Honorija i na presto doveo prefekta Rima - Atala. Uskoro je zbacio i Atala i po treći put opseo Rim 410.g. koji je bio uspešan i njegove trupe ulaze u grad kroz severnu kapiju. Alarih daje dozvolu da rade u Rimu sta hoće 3 dana. Stanovništvo je delom pobeglo, neki su se krili po kanalizacionim cevima, a Rim je potpuno opustošen. Goti su opljačkali i razorili sve javne zgrade, silovali, ubijali, pljačkali. Zarobili su i Teodosijevu kćerku Placidiju. Njenog brata Honorija je pad Rima zatekao u Raveni gde se zabavljao borbom petlova. Nakon pljačkanja, Gote Rim više nije interesovao i Alarih ih vodi u nova osvajanja u južnoj Italiji. Po izvorima Alarih je hteo potom da ide na Siciliju pa odatle u severnu Afriku. (U doba seobe, narodi se kreću samo sa severa na jug i samo sa istoka na zapad. Iz Azije stižu Huni, Avari i Ugri). Vizigoti su nosili ogroman plen i vodili brojne zarobljenike (senatore i mlade zene). Alarih nije stigao da ih prebaci na Siciliju, a uskoro umire u južnoj Italiji. Nastao je problem kako i gde da ga sahrane, a da Rimljani ne oskrnave njegov grob? U južnoj Italiji skrenuli su tok reke i doveli senatore da mu tu tajno iskopaju grob. Da ne bi odali gde se grob nalazi sve su ih pobili, sahranili Alariha i vratili tok reke, a po njihovom verovanju voda ce pronositi njegovu slavu po svetu. Posto su bili hrišćani mučilo ih je to sto je Alarih umro u 33.g. života kada i Hristos.
Kad su sahranili Alariha Vizigoti su u južnoj Italiji izabrali za vođu Alarihovog rođaka Ataulfa. Ostali su u južnoj Italiji do 412.g. pljačkajući. Onda je Ataulf promenio odluku Alariha, da Gote pebaci na Siciliju a potom u severnu Afriku, jer Goti nisu imali flotu. Rešio je da se napusti Italiju na zapad kroz Carstvo i da pljačka provincije. Iz južne Italije ide prema severu ali ne skreće ka istoku nego ka zapadu i ulazi u Galiju, u njen južni deo Provansu (u srednjem veku se taj deo zove Akvitanija). Tu se ponašao dvolično; čas ih je pljačkao, čas se izdavao za prijatelja Rima.
U južnoj Galiji Goti su osvojili Narbonu, veliki rimski grad i u njemu se Ataulf uz rimske ceremonije venčao sa Placidijom koju je vukao kao zarobljenicu. Ataulf je počeo da prodire na Pirinejsko pol. gde su već Vandali bili pljačkali. Rim Vandalima nije ništa mogao pa je gurao Gote iz južne Galije protiv Vandala (jer je Ataulf carev zet). U tim borbama u severoistočnom delu Pirinejskog poluostrva Ataulf je počeo da osvaja delove Španije i da ih zadržava za sebe, ali je u Barseloni ubijen, smatra se od samih Gota koji su možda pomislili da sarađuje sa Carstvom jer se oženio Placidijom.
Posle su izabrali za kralja Valiju koji je Placidiju vratio Honoriju. Nastavio je da ratuje u Španiji protiv Vandala i Vandali odlaze. U međuvremenu Valija je izjavio da želi saradnju sa Carstvom i oni su mu 419. ustupili S Galiju. Tu su Vizigoti osnovali državu, Tolosadsku kraljevinu (419-510.) sa centrom u Tolosi (Tuluz). Rimljani i Goti su napravili sporazum: Rimljani prepuštaju južnu Galiju, a vizigotski kralj je dobio titulu magister militum. U Tolosadskoj kraljevini Goti su bili vojnici, a Rimljani su se bavili poljoprivredom, stočarstvom, zanatstvom, s tim sto su gotski vojnici razmešteni po rimskim domovima i dodeljeno im je od svakog domaćinstva 1/2 zemlje.
Goti su se sve vise pretvarali u gospodare, a Rimljani u podanike, pogotovo sto su Goti vremenom uzeli 2/3 zemlje. Rimsko stanovništvo je to teško podnosilo kao i hrišćanska crkva, jer su Goti ostali arijanci. Ta netrpeljivost kulminirala je krajem V i početkom VI veka. Tada su u severnom i srednjem delu Galije Franci osnovali državu. Franci su 496.g. primili hrišćanstvo. u pravovernom obliku i počeli da pritiskaju sa severa Tolosadsku kraljevinu. Franački kralj Hlodoveh je 507.g. poveo rat protiv Gota uz veliku pomoć crkve. Rat je trajao od 507-510.g. Hlodoveh je zauzeo Tolosadsku kraljevinu 510. godine.
U međuvremenu Vizigoti su zauzeli celo Pirinejsko pol. Kad su izgubili Tolosadsku kraljevinu ostala je Vizigotska država na tlu današnje Španije koja je trajala 300 godina, od prve polovine V veka do prve polovine VIII veka. U početku to je bila država gde su se jasno razdvajali Goti koji vladaju i vrše vojnu službu i pokoreni Rimljani koji su se bavili mirnodopskim zanimanjima. Postojala i je odvojenost u religiji. (Situacija se zna na osnovu zakonika koje su izdavali vizigotski kraljevi. U vreme Eurika (466-484.), koji je vladao Tolosadskom kraljevinom, izvršena je kodifikacija prava. Eurik se smatrao nezavisnim i on je prvi objavio nezavisnost Tolosadske kraljevine od Carstva. Izdao je zbornik zakona "Lex Romana Wisigothorum" - Rimski zakon Vizigota.)
Prvi zakonici koje izdaju gotski kraljevi u Španiji pravno razlikuju 2 predmeta - rimski i gotski. Ali se situacija menja, Goti gube samobitnost, najveća opasnost je velika rimska kultura. Goti su počeli da usvajaju latinski jezik i da usvajaju rimsku kulturu, a zakonici su najbolji izvor o unutrašnjim prilikama. Tokom VI i VII veka razlika se sve više gubi. 587. g. Vizigoti su napustili arijanstvo, crkva ih je uklopila u svoju organizaciju i zakonici iz VII veka ne pokazuju razliku izmedju Gota i Rimljana. Tokom vremena Goti su se asimilovali.
Vizigotska država bila je jedinstvena do druge polovine VII veka. Nisu bili izgrađeni feudalni odnosi već oni počivaju na rimskim institucijama. Goti su na kraju prihvatili tekovine rimske kulture. U samoj državi u drugoj polovini VII veka došlo je do borbe za vlast. U pojedinim delovima Španije teže autonomiji. Kada su Arapi došli do Atlantika u ranom VIII veku, osvajanjem Seute, pojedini vizigotski dinasti počeli su da pozivaju u pomoć Arabljane iz severne Afrike koji su imali jaku konjicu. 711.g. veliki broj Arabljana se umešao u međusobne Vizigotske borbe u Španiji. Istorija se ponavlja - Arabljani koji dolaze osvajaju teritorije, ali ih ne ustupaju Vizigotima već ih zadržavaju. Arabljani do 720.g. osvajaju celo Pirinejsko pol. i uništavaju Vizigotsku državu. Vizigoti su nestali sa istorijske scene, ne ostavivši značajnije otiske.
Od prve polovine VIII veka Španija ce biti jedini deo Evrope koji je pod muslimanima. Oni su hteli da se prošire i u Galiju, ali ih zaustavljaju franački vladari. Vandali su prešli Pirineje nakon što su porazili rimskog komandanta Stilihona, zauzeli severnu Španiju, dok su Vizigoti prošli kroz Italiju na putu za Galiju, opljačkavši Rim. Vandali su prešli u severnu Afriku, pošto su ih iz Španije isterali Vizigoti.
Vizigoti mole istočno-rimskog cara Valensa da im dozvoli da uđu u Carstvo da se sklone od Huna. Valens im dopušta jer su Huni blizu ali će Vizantiji morati da čuvaju dunavsku granicu. 376. g. Vizigoti su prešli Dunav i ušli u Donju Meziju (Bugarska). Uslov da bi ušli na tle Carstva bio je da su morali da predaju oružje. Našli su se u organizovanoj državi, gde prava i obaveze imaju svi pa su teško podnosili rimsku vlast, pogotovo zato sto su ih rimski činovnici izrabljivali (ko plati ostaviće mu oružje, prodavali su im hranu po skupoj ceni…). 378. g. podigli su ustanak protiv rimske vlasti i počeli su da uništavaju i pale po Trakiji i Meziji, sve do samog Konstantinopolja. Car Valens je krenuo sa vojskom da uguši pobunu. Jedna od najvećih bitaka antike se odigrala kod Jedrena 378.g. Goti su pobedili i zapalili zlatne kočije cara Valensa, a njega su zaklali. Goti haraju po Balkanskom pol. do Egejskog mora i presecaju suvozemnu komunikaciju sa Rimom. Od 378-382.g nastaje haos u tom delu carstva.
379.g. za cara je izabran Teodosije I (379-395.g.), talentovan diplomata, profesionalni vojnik. Počeo je da pregovara sa Gotima dugo i mukotrpno, dok je Ilirik tada potpuno uništen. 382.g. Teodosije i Vizigoti sklapaju dogovor po kome Vizigoti ostaju na Balkanskom poluostrvu ali formalno priznaju vrhovnu rimsku vlast. Njihov kralj dobija visoku vojnu titulu, a oni dobijaju potpunu autonomiju na Balkanu. Goti su poštovali dogovor dok je Teodosije bio živ, do 395.
U međuvremenu su Goti hristijanizirani. Hrišćanski misionari u IV veku prelaze Rajnu i Dunav i propovedaju veru. Jedan zarobljeni Got Vulfila koji je živeo u M. Aziji je sredinom IV veka počeo da prevodi Bibliju na gotski, da bi kasnije postao episkop Gota. Goti su hristijanizirani od strane Arijanaca. Kada su došli na teritoriju Carstva i kad su pregovarali sa Teodosijem postojala je i verska razlika jer su Rimljani bili pravoverci..
Kad je umro Teodosije 395.g. Goti su objavili da su oni imali personalni ugovor sa njim. Alarih je postao kralj Vizigota iz roda Balta. On je načinio sebi karijeru na Teodosijevom dvoru (učestvovao u pohodima) u isto vreme kad i Vandal Stilihon, Franak Aborgast i Got Gainas (Arkadijev rukovodilac Rufin - dvorski prevarant, nudio je Alarihu Ilirik ako mu pomogle da zbaci cara Honorija, ali ovaj nije prihvatio pa je Rufin ubijen.). Alarih je bio vojno obrazovan, a usvojio je i neka rimska iskustva. Posle smrti Teodosija na vlast dolaze njegovi maloletni sinovi - Arkadije na istoku i Honorije na zapadu. Teodosijev sin Honorije vladao je zapadom 11 godina, a drugi sin Arkadije je vladao na istoku 15 g.. Poslove su vodile druge osobe, a do izražaja dolaze naročito vojni zapovednici. Pri prvom pokušaju da se Gotima obustavi plata ovi su digli ustanak, uzeli od Carigrada otkup i opustošili celo Balkansko poluostrvo. Goti su morali da se povuku pred trupama zapadnog cara Honorija kojima je komandovao Stilihon. Arkadije nije voleo mešanje Rima u stvari istočnog Carstva pa je nastojao da se Stilihon povuče, a Alarih je dobio Ilirik gde su Goti bili smešteni kao federati. Stilihon je vladao zapadnim delom Carstva u ime Honorija, istovremeno je vlada prepustila Alarihu komandu nad carskom vojskom u centralnim oblastima Balkana. Goti se poslednjih decenija IV veka pomeraju na zapad ka granicama Italije. 401.g. Alarih je prošao oblast današnjeg Trsta i 402.g. razorio grad Akvileju preko koga je prelazio važan put za Ilirik, sto je vrlo značajno jer se rimsko stanovništvo sakrilo na ostrva gde ce kasnije nastati Venecija.
405.g. Razna germanska plemena pod Radagajsom napadaju Carstvo. Kod Honorija je na čelu rimske vojske bio Stilihon koji je i sam bio German po poreklu i pobeđuje varvare. Ubrzo je usledio novi napad: Svevi, Alani i Vandali upali su u Galiju i opustošili je. Zatim su prešli u Španiju i tu obrazovali niz samostalnih plemenskih kraljevina. U isto vreme Galija i Španija priznale su za cara uzurpatora Konstantina koga su galske legije izvikale za cara. Usled malobrojnosti rimskih vojnih snaga u Italiji, Stilihon je povukao svoje legije iz Britanije i prebacio u Italiju jedan deo rajnske vojske. On počinje da pregovara sa Alarihom i sklapa tajni ugovor po kome Rim daje otkup Alarihu, a on zaustavlja svoju vojsku, ali se ni ne povlaci, ostaje u zapadnom delu Balkana. Njega ionako nije volela rimska aristokratija i dvor i ubrzo su ga optužili za zaveru sa Germanima i sa Alarihom protiv Carstva, za želju da na presto dovede svog sina i da povrati paganstvo. Senatori sklapaju zaveru koju je on otkrio i pobegao u Ravenu, zatvorio se u crkvu, ali 408.g. zaverenici upadaju u crkvu i kasape njega, ženu i sina na komade.
Alarih pokreće trupe, ulazi u Italiju, najpre u severni deo koji uništava pa skreće ka Rimu. Pobedonosno ulazi u Toskanu, dok u Rimu vlada panika i stanovništvo beži iz grada. Senatori šalju delegaciju na pregovore moleći Alariha da ne upada u Rim. Posle zime se spušta, zauzima Ostiju, rimsku glavnu luku i sprečava dopremu hrane u Rim. Opet dolaze delegati i Alarih traži svo srebro i zlato iz grada, otkup, godišnji danak i oni su spremni da mu udovolje, ali se vidi da Alarih ipak ima nameru da upadne u Rim. Izbio je na tkzv. Via Salaria - put koji je išao iz Rima do obale gde su se snabdevali solju. Car je i dalje ostao pri svome pa je Alarih svrgao Honorija i na presto doveo prefekta Rima - Atala. Uskoro je zbacio i Atala i po treći put opseo Rim 410.g. koji je bio uspešan i njegove trupe ulaze u grad kroz severnu kapiju. Alarih daje dozvolu da rade u Rimu sta hoće 3 dana. Stanovništvo je delom pobeglo, neki su se krili po kanalizacionim cevima, a Rim je potpuno opustošen. Goti su opljačkali i razorili sve javne zgrade, silovali, ubijali, pljačkali. Zarobili su i Teodosijevu kćerku Placidiju. Njenog brata Honorija je pad Rima zatekao u Raveni gde se zabavljao borbom petlova. Nakon pljačkanja, Gote Rim više nije interesovao i Alarih ih vodi u nova osvajanja u južnoj Italiji. Po izvorima Alarih je hteo potom da ide na Siciliju pa odatle u severnu Afriku. (U doba seobe, narodi se kreću samo sa severa na jug i samo sa istoka na zapad. Iz Azije stižu Huni, Avari i Ugri). Vizigoti su nosili ogroman plen i vodili brojne zarobljenike (senatore i mlade zene). Alarih nije stigao da ih prebaci na Siciliju, a uskoro umire u južnoj Italiji. Nastao je problem kako i gde da ga sahrane, a da Rimljani ne oskrnave njegov grob? U južnoj Italiji skrenuli su tok reke i doveli senatore da mu tu tajno iskopaju grob. Da ne bi odali gde se grob nalazi sve su ih pobili, sahranili Alariha i vratili tok reke, a po njihovom verovanju voda ce pronositi njegovu slavu po svetu. Posto su bili hrišćani mučilo ih je to sto je Alarih umro u 33.g. života kada i Hristos.
Kad su sahranili Alariha Vizigoti su u južnoj Italiji izabrali za vođu Alarihovog rođaka Ataulfa. Ostali su u južnoj Italiji do 412.g. pljačkajući. Onda je Ataulf promenio odluku Alariha, da Gote pebaci na Siciliju a potom u severnu Afriku, jer Goti nisu imali flotu. Rešio je da se napusti Italiju na zapad kroz Carstvo i da pljačka provincije. Iz južne Italije ide prema severu ali ne skreće ka istoku nego ka zapadu i ulazi u Galiju, u njen južni deo Provansu (u srednjem veku se taj deo zove Akvitanija). Tu se ponašao dvolično; čas ih je pljačkao, čas se izdavao za prijatelja Rima.
U južnoj Galiji Goti su osvojili Narbonu, veliki rimski grad i u njemu se Ataulf uz rimske ceremonije venčao sa Placidijom koju je vukao kao zarobljenicu. Ataulf je počeo da prodire na Pirinejsko pol. gde su već Vandali bili pljačkali. Rim Vandalima nije ništa mogao pa je gurao Gote iz južne Galije protiv Vandala (jer je Ataulf carev zet). U tim borbama u severoistočnom delu Pirinejskog poluostrva Ataulf je počeo da osvaja delove Španije i da ih zadržava za sebe, ali je u Barseloni ubijen, smatra se od samih Gota koji su možda pomislili da sarađuje sa Carstvom jer se oženio Placidijom.
Posle su izabrali za kralja Valiju koji je Placidiju vratio Honoriju. Nastavio je da ratuje u Španiji protiv Vandala i Vandali odlaze. U međuvremenu Valija je izjavio da želi saradnju sa Carstvom i oni su mu 419. ustupili S Galiju. Tu su Vizigoti osnovali državu, Tolosadsku kraljevinu (419-510.) sa centrom u Tolosi (Tuluz). Rimljani i Goti su napravili sporazum: Rimljani prepuštaju južnu Galiju, a vizigotski kralj je dobio titulu magister militum. U Tolosadskoj kraljevini Goti su bili vojnici, a Rimljani su se bavili poljoprivredom, stočarstvom, zanatstvom, s tim sto su gotski vojnici razmešteni po rimskim domovima i dodeljeno im je od svakog domaćinstva 1/2 zemlje.
Goti su se sve vise pretvarali u gospodare, a Rimljani u podanike, pogotovo sto su Goti vremenom uzeli 2/3 zemlje. Rimsko stanovništvo je to teško podnosilo kao i hrišćanska crkva, jer su Goti ostali arijanci. Ta netrpeljivost kulminirala je krajem V i početkom VI veka. Tada su u severnom i srednjem delu Galije Franci osnovali državu. Franci su 496.g. primili hrišćanstvo. u pravovernom obliku i počeli da pritiskaju sa severa Tolosadsku kraljevinu. Franački kralj Hlodoveh je 507.g. poveo rat protiv Gota uz veliku pomoć crkve. Rat je trajao od 507-510.g. Hlodoveh je zauzeo Tolosadsku kraljevinu 510. godine.
U međuvremenu Vizigoti su zauzeli celo Pirinejsko pol. Kad su izgubili Tolosadsku kraljevinu ostala je Vizigotska država na tlu današnje Španije koja je trajala 300 godina, od prve polovine V veka do prve polovine VIII veka. U početku to je bila država gde su se jasno razdvajali Goti koji vladaju i vrše vojnu službu i pokoreni Rimljani koji su se bavili mirnodopskim zanimanjima. Postojala i je odvojenost u religiji. (Situacija se zna na osnovu zakonika koje su izdavali vizigotski kraljevi. U vreme Eurika (466-484.), koji je vladao Tolosadskom kraljevinom, izvršena je kodifikacija prava. Eurik se smatrao nezavisnim i on je prvi objavio nezavisnost Tolosadske kraljevine od Carstva. Izdao je zbornik zakona "Lex Romana Wisigothorum" - Rimski zakon Vizigota.)
Prvi zakonici koje izdaju gotski kraljevi u Španiji pravno razlikuju 2 predmeta - rimski i gotski. Ali se situacija menja, Goti gube samobitnost, najveća opasnost je velika rimska kultura. Goti su počeli da usvajaju latinski jezik i da usvajaju rimsku kulturu, a zakonici su najbolji izvor o unutrašnjim prilikama. Tokom VI i VII veka razlika se sve više gubi. 587. g. Vizigoti su napustili arijanstvo, crkva ih je uklopila u svoju organizaciju i zakonici iz VII veka ne pokazuju razliku izmedju Gota i Rimljana. Tokom vremena Goti su se asimilovali.
Vizigotska država bila je jedinstvena do druge polovine VII veka. Nisu bili izgrađeni feudalni odnosi već oni počivaju na rimskim institucijama. Goti su na kraju prihvatili tekovine rimske kulture. U samoj državi u drugoj polovini VII veka došlo je do borbe za vlast. U pojedinim delovima Španije teže autonomiji. Kada su Arapi došli do Atlantika u ranom VIII veku, osvajanjem Seute, pojedini vizigotski dinasti počeli su da pozivaju u pomoć Arabljane iz severne Afrike koji su imali jaku konjicu. 711.g. veliki broj Arabljana se umešao u međusobne Vizigotske borbe u Španiji. Istorija se ponavlja - Arabljani koji dolaze osvajaju teritorije, ali ih ne ustupaju Vizigotima već ih zadržavaju. Arabljani do 720.g. osvajaju celo Pirinejsko pol. i uništavaju Vizigotsku državu. Vizigoti su nestali sa istorijske scene, ne ostavivši značajnije otiske.
Od prve polovine VIII veka Španija ce biti jedini deo Evrope koji je pod muslimanima. Oni su hteli da se prošire i u Galiju, ali ih zaustavljaju franački vladari. Vandali su prešli Pirineje nakon što su porazili rimskog komandanta Stilihona, zauzeli severnu Španiju, dok su Vizigoti prošli kroz Italiju na putu za Galiju, opljačkavši Rim. Vandali su prešli u severnu Afriku, pošto su ih iz Španije isterali Vizigoti.
Нема коментара:
Постави коментар