Ruska država
Slovenska plemena naseljena na Balkanu su od IX veka počela da čine južnu grupu slovenskih naroda. Njihovi srodnici sa severa su zauzeli široko područje koje se prostiralo od Finskog zaliva na severu do Karpatskih planina na jugu, na zapad je sezalo do Crnog mora, a na istok do gornjih tokova Dnjestra i Dnjepra. Između njih i južnih Slovena ležale su zemlje Avara koji su gospodarili Panonijom i njima srodnih Mađara koji su držali severozapadne obale Crnog mora.
Švedski Vikinzi su sredinom IX veka, preplovivši Baltičko more, upali u slovenske zemlje. U Novgorodu, gradu JI od Finskog zaliva, stvorili su svoje utvrđenje. Poput Vikinga na zapadu, Varjazi (Vikinzi) su bili trgovci koliko i ratnici. U Kijevu i drugim mestima na reci Dnjepru oni su na brodove tovarili plodove ruskih šuma, kožu i med i odvozili ih nizvodno do Crnog mora, a odatle do Konstantinopolja. Ponekad su dolazili u Vizantijsku prestonicu kao obični trgovci, ali su u drugim vremenima bili neprijatelj koji je upadao u Carstvo. Mnogi Varjazi su prihvatili službu u carskoj vojsci. Kijevski knez Vladimir (978-1015) se 988. godine pokrstio, uspostavljajući pravoslavlje kao državnu veru. Uskoro je, po vizantijskom uzoru, ustrojena ruska crkva koja je preuzela i građevine vizantijske arhitekture. Vizantijska učenost i kultura su se brzo širile u Kijevu i drugim ruskim gradovima. U XI veku su Pečenezi zauzeli stepe severno od Crnog mora i otežali veze između Kijeva i Konstantinopolja. Uprkos tome, Rusija je bila predstraža Vizantije.
Velika mongolska vojska, poznata kasnije kao Zlatna horda, pod zapovedništvom Batua (1224-1256), unuka znamenitog Džingis-kana (1206-1227), preplavila je stepe južne Rusije. Nomadski narodi stepa, a sa njima i ruski kneževi, bili su poraženi u pokoreni. Mongoli su potom nastavili dalje, pa su, uništivši vojsku ugarskog kralja i sjedinjene snage Poljske i tevtonskih vitezova, pregazili Ugarsku i Poljsku. Dok su njegove snage pustošile istočne obale Jadrana, Batu je doznao za smrt svog strica, velikog kana i smesta pohitao u centralnu Aziju da bi uzeo učešće u otimanju oko nasledstva. Njegova vojska povukla se u ruske stepe i tamo osnovala državu Mongoliju. Kneževi Moskve uspeli su da prinude mongolske kanove da ih učine posrednicima u odnosima sa ostalim kneževinama. Potom su 1380. godine predvodili jedan savez kneževa protiv Mongola. Štaviše, moskovski knez je svoj grad uspeo da učini stolicom ruske crkve. Bio je to veliki knez, predvodnik svih ruskih kneževa. U drugoj polovini XV veka, Ivan III je započeo stvaranje države koja će se kasnije nazivati Rusijom.
Slovenska plemena naseljena na Balkanu su od IX veka počela da čine južnu grupu slovenskih naroda. Njihovi srodnici sa severa su zauzeli široko područje koje se prostiralo od Finskog zaliva na severu do Karpatskih planina na jugu, na zapad je sezalo do Crnog mora, a na istok do gornjih tokova Dnjestra i Dnjepra. Između njih i južnih Slovena ležale su zemlje Avara koji su gospodarili Panonijom i njima srodnih Mađara koji su držali severozapadne obale Crnog mora.
Švedski Vikinzi su sredinom IX veka, preplovivši Baltičko more, upali u slovenske zemlje. U Novgorodu, gradu JI od Finskog zaliva, stvorili su svoje utvrđenje. Poput Vikinga na zapadu, Varjazi (Vikinzi) su bili trgovci koliko i ratnici. U Kijevu i drugim mestima na reci Dnjepru oni su na brodove tovarili plodove ruskih šuma, kožu i med i odvozili ih nizvodno do Crnog mora, a odatle do Konstantinopolja. Ponekad su dolazili u Vizantijsku prestonicu kao obični trgovci, ali su u drugim vremenima bili neprijatelj koji je upadao u Carstvo. Mnogi Varjazi su prihvatili službu u carskoj vojsci. Kijevski knez Vladimir (978-1015) se 988. godine pokrstio, uspostavljajući pravoslavlje kao državnu veru. Uskoro je, po vizantijskom uzoru, ustrojena ruska crkva koja je preuzela i građevine vizantijske arhitekture. Vizantijska učenost i kultura su se brzo širile u Kijevu i drugim ruskim gradovima. U XI veku su Pečenezi zauzeli stepe severno od Crnog mora i otežali veze između Kijeva i Konstantinopolja. Uprkos tome, Rusija je bila predstraža Vizantije.
Velika mongolska vojska, poznata kasnije kao Zlatna horda, pod zapovedništvom Batua (1224-1256), unuka znamenitog Džingis-kana (1206-1227), preplavila je stepe južne Rusije. Nomadski narodi stepa, a sa njima i ruski kneževi, bili su poraženi u pokoreni. Mongoli su potom nastavili dalje, pa su, uništivši vojsku ugarskog kralja i sjedinjene snage Poljske i tevtonskih vitezova, pregazili Ugarsku i Poljsku. Dok su njegove snage pustošile istočne obale Jadrana, Batu je doznao za smrt svog strica, velikog kana i smesta pohitao u centralnu Aziju da bi uzeo učešće u otimanju oko nasledstva. Njegova vojska povukla se u ruske stepe i tamo osnovala državu Mongoliju. Kneževi Moskve uspeli su da prinude mongolske kanove da ih učine posrednicima u odnosima sa ostalim kneževinama. Potom su 1380. godine predvodili jedan savez kneževa protiv Mongola. Štaviše, moskovski knez je svoj grad uspeo da učini stolicom ruske crkve. Bio je to veliki knez, predvodnik svih ruskih kneževa. U drugoj polovini XV veka, Ivan III je započeo stvaranje države koja će se kasnije nazivati Rusijom.
Нема коментара:
Постави коментар