Hrišćani i muslimani u Španiji (XI – XIII vek)
Početkom XI veka muslimani su držali 2/3 Španije, Balearska ostrva, Korziku, Sardiniju, Siciliju, obalu Severne Afrike, Palestinu i deo Sirije. Pape su želele da prošire hrišćanstvo i sopstvenu vlast, ali je vrlo moguće da su to smatrali izvrsnom mogućnošću da se ratobornost feudalaca iskoristi u pravom smeru.
Kada su Saraceni u VIII veku napali Španiju oni nisu uspeli da zauzmu celu zemlju. Ostaci Vizigota povukli su se na SZ, gde su uspostavili kraljevstvo Asturiju. Istočno odatle, Karlo Veliki je stvorio Špansku marku, duž Pirineja. Pre kraja IX veka zapadni deo Španske marke postao je kraljevina Navara sa glavnim gradom Pamplona. 1034. godine sukobi među muslimanskim glavarima doveli su do raspada Kordovskog kalifata i pojave više od 20 nezavisnih državica. Petnaestak godina ranije već je Rožer de Toni poveo vojsku u Španiju. Istim putem 1033. godine krenula je vojska burgundske gospode. Trideset godina kasnije preduzeta je ekspedicija pod vođstvom Gi Žofroa, akvitanskog vojvode, dok je 1065. godine preduzet novi pohod pod vodstvom šalonskog grofa. Već 1073. godine je protiv Mavara nastupao Ebl, grof Rusija. Dvanaest godina kasnije, verovatno najveći pohod preuzeo je Rajmond Tuluski. Iste godine osvojen je grad Toledo. Alfonso VI, kralj Leona i Kastilje udao je svoju nezakonitu kćer za krstaškog zapovednika Anrija od Burgundije (1093-1112) i dao mu grofoviju Portugal. Anrijev sin Alfonso Enrikes (1112-1185) ratovao je protiv muslimana i svog rođaka, sizerena Kastilje. 1149. papa se umešao u ovaj sukob i izdejstvovao mir. Četiri godine kasnije, brodovi sa engleskim, flamanskim i severnonemačkim krstašima zaustavili su se u Oportu gde ih je Enrike zamolio za pomoć. Oni su osvojili Lisabon i zatim nastavili svojim putem, predavši grad kralju Portugalije. Muslimanski vladari pozvali su u pomoć berbersko pleme Almoravida koji su stigli u Španiju 1086. godine i prisilili Alfonsa Enrikea da napusti Leridu i Valensiju. Međutim Almoravidi su se uskoro posvađali sa španskim muslimanima, te je Alfonso I (1104-1134), kralj Aragona i Navare 1118. godine osvojio Saragosu. 1125. godine Amohadi, drugo berbersko pleme srušilo je moć Almoravida pa su se sada španski muslimani njima obratili za pomoć.
Nekih trideset godina kasnije Alfonso VII (1126-1157), kralj Leona i Kastilje prodro je duboko u muslimansku teritoriju i zauzeo Almeriju u Granadi. 1146. godine Almohadi su prešli u Španiju, ali im je trebalo skoro 20 godina da učvrste svoju vlast. Zatim su povratili teritorije koje je osvojio Alfonso VII. Alfonso VIII (1158-1241), kralj Kastilje je u savezu sa svojim ujakom kraljem Leona, započeo protivnapad. Almohadi su doveli pojačanja iz Afrike i krenuli u susret protivniku. Odlučujuća bitka dogodila se kod Alarkosu 1195. godine i Alfonso je poražen, te je morao da se odbrani prvo od svog ujaka, a potom da 10 godina sprema protivudar. Njegovoj vojsci pridružili su se mnogi evropski vitezovi jer je papa proglasio krstaški rat, te su se dve vojske srele 16.7.1212. godine kod Las Navas de Tolose, gde je Alfonso nadmoćno pobedio.
Tek posle 1230. godine, kada je unuk Alfonsa VIII, Ferdinand III (1217-1252) postao kralj Leona i Kastilje, rat je mogao da se obnovi. 1236. godine Ferdinand je zauzeo Kordovu, a 1248. godine Sevilju. Aragonski kralj Haim I (1213-1276) osvojio je Majorku i Minorku, a 1238. Valensiju Kada je Ferdinand umro, muslimani su već bili izgubili celo poluostrvo sem Granade koja je zauzeta tek u XV veku.
Početkom XI veka muslimani su držali 2/3 Španije, Balearska ostrva, Korziku, Sardiniju, Siciliju, obalu Severne Afrike, Palestinu i deo Sirije. Pape su želele da prošire hrišćanstvo i sopstvenu vlast, ali je vrlo moguće da su to smatrali izvrsnom mogućnošću da se ratobornost feudalaca iskoristi u pravom smeru.
Kada su Saraceni u VIII veku napali Španiju oni nisu uspeli da zauzmu celu zemlju. Ostaci Vizigota povukli su se na SZ, gde su uspostavili kraljevstvo Asturiju. Istočno odatle, Karlo Veliki je stvorio Špansku marku, duž Pirineja. Pre kraja IX veka zapadni deo Španske marke postao je kraljevina Navara sa glavnim gradom Pamplona. 1034. godine sukobi među muslimanskim glavarima doveli su do raspada Kordovskog kalifata i pojave više od 20 nezavisnih državica. Petnaestak godina ranije već je Rožer de Toni poveo vojsku u Španiju. Istim putem 1033. godine krenula je vojska burgundske gospode. Trideset godina kasnije preduzeta je ekspedicija pod vođstvom Gi Žofroa, akvitanskog vojvode, dok je 1065. godine preduzet novi pohod pod vodstvom šalonskog grofa. Već 1073. godine je protiv Mavara nastupao Ebl, grof Rusija. Dvanaest godina kasnije, verovatno najveći pohod preuzeo je Rajmond Tuluski. Iste godine osvojen je grad Toledo. Alfonso VI, kralj Leona i Kastilje udao je svoju nezakonitu kćer za krstaškog zapovednika Anrija od Burgundije (1093-1112) i dao mu grofoviju Portugal. Anrijev sin Alfonso Enrikes (1112-1185) ratovao je protiv muslimana i svog rođaka, sizerena Kastilje. 1149. papa se umešao u ovaj sukob i izdejstvovao mir. Četiri godine kasnije, brodovi sa engleskim, flamanskim i severnonemačkim krstašima zaustavili su se u Oportu gde ih je Enrike zamolio za pomoć. Oni su osvojili Lisabon i zatim nastavili svojim putem, predavši grad kralju Portugalije. Muslimanski vladari pozvali su u pomoć berbersko pleme Almoravida koji su stigli u Španiju 1086. godine i prisilili Alfonsa Enrikea da napusti Leridu i Valensiju. Međutim Almoravidi su se uskoro posvađali sa španskim muslimanima, te je Alfonso I (1104-1134), kralj Aragona i Navare 1118. godine osvojio Saragosu. 1125. godine Amohadi, drugo berbersko pleme srušilo je moć Almoravida pa su se sada španski muslimani njima obratili za pomoć.
Nekih trideset godina kasnije Alfonso VII (1126-1157), kralj Leona i Kastilje prodro je duboko u muslimansku teritoriju i zauzeo Almeriju u Granadi. 1146. godine Almohadi su prešli u Španiju, ali im je trebalo skoro 20 godina da učvrste svoju vlast. Zatim su povratili teritorije koje je osvojio Alfonso VII. Alfonso VIII (1158-1241), kralj Kastilje je u savezu sa svojim ujakom kraljem Leona, započeo protivnapad. Almohadi su doveli pojačanja iz Afrike i krenuli u susret protivniku. Odlučujuća bitka dogodila se kod Alarkosu 1195. godine i Alfonso je poražen, te je morao da se odbrani prvo od svog ujaka, a potom da 10 godina sprema protivudar. Njegovoj vojsci pridružili su se mnogi evropski vitezovi jer je papa proglasio krstaški rat, te su se dve vojske srele 16.7.1212. godine kod Las Navas de Tolose, gde je Alfonso nadmoćno pobedio.
Tek posle 1230. godine, kada je unuk Alfonsa VIII, Ferdinand III (1217-1252) postao kralj Leona i Kastilje, rat je mogao da se obnovi. 1236. godine Ferdinand je zauzeo Kordovu, a 1248. godine Sevilju. Aragonski kralj Haim I (1213-1276) osvojio je Majorku i Minorku, a 1238. Valensiju Kada je Ferdinand umro, muslimani su već bili izgubili celo poluostrvo sem Granade koja je zauzeta tek u XV veku.
Нема коментара:
Постави коментар